Odziewdzin ogólnie: 81961.
Grupy Parafialne
GRUPY PARAFIALNE:
DUSZPASTERZE:
Ks. Kan. Piotr Sas Ilnicki - proboszcz Parafii
Ks. Robert Dąbrowski - wikariusz
RADA PARAFIALNA:
Do zadań Rady należy wyrażanie opinii w sprawach dotyczących parafii oraz wysuwanie propozycji i wniosków zmierzających do doskonalenia pracy parafialnej. Rada nie jest po to, by kierować parafią. Ma ona jednak głos doradczy w potęgowaniu działalności pasterskiej. Członkowie Rady powinni docierać do parafian stojących z dala od Kościoła lub zachwianych w wierze. Rada winna omawiać sprawy materialno-gospodarcze parafii mające bezpośredni związek, na przykład: kościół i jego otoczenie, kaplice, pomieszczenia i obiekty parafialne. Rada powinna wspierać proboszcza w zarządzaniu dobrami materialnymi parafii.
Wszystkie działania duszpasterstwa parafialnego stara się podejmować w duchu odpowiedzialności razem z duszpasterzami, za parafię i poziom jej życia religijnego oraz zgodnie z kan. 536 Kodeksu Prawa Kanonicznego. Stara się też pomagać duszpasterzom w rozeznaniu problemów społeczno-religijnych, występujących na terenie parafii tak, aby spełniali oni z należytym skutkiem rolę przewodników dla ludzi. Zmierza też do uaktywnienia poszczególnych wiernych, zespołów parafialnych i grup apostolskich.
RADA KATECHETYCZNA:
Parafia jest inspiratorką i krzewicielką katechezy, koordynuje ona wysiłki katechetyczne wielu wspólnot i ruchów działających w jej ramach, a także nauczanie religii w szkołach znajdujących się na jej terytorium. Zadania katechetyczne parafii są niezwykle szerokie i dotyczą różnych aspektów katechezy, w zależności od tego, jakie działania katechetyczne są podejmowane i inspirowane. Dlatego też w każdej parafii może działać Parafialna Rada Katechetyczna, która wspomaga proboszcza w wykonywaniu jego posługi katechetycznej.
W skład Parafialnej Rady Katechetycznej wchodzą proboszcz, wikariusze parafialni, wszyscy katecheci pracujący na terenie parafii oraz inni przedstawiciele parafii. Rada Katechetyczna winna pomagać proboszczowi Parafii integrować katechezę i nauczanie religii w szkole z całym duszpasterstwem parafialnym, zwłaszcza z programem ewangelizacyjnym wspólnoty kościelnej, jak również troszczyć się o zapewnienie więzi między katechezą parafialną i szkolną a sakramentami i liturgią oraz innymi działaniami duszpasterskimi.
AKCJA KATOLICKA:
Niezastąpionym środkiem formacji apostolskiej świeckich są organizacje, stowarzyszenia i ruchy katolickie. Wśród nich szczególne miejsce zajmuje Akcja Katolicka, która kiedyś w Polsce żyła i przyniosła tyle wspaniałych owoców. Trzeba więc, aby na nowo odżyła. Bez niej bowiem infrastruktura zrzeszeń katolickich w Polsce byłaby niepełna.(Jan Paweł II do biskupów polskich podczas wizyty „Ad limina apostolorum” w 1993 r.) Akcja Katolicka jest stowarzyszeniem katolików świeckich, którzy w zorganizowanej formie współpracują bezpośrednio z hierarchią kościelną w wypełnianiu misji Kościoła Katolickiego, realizując powołanie otrzymane na mocy sakramentów chrztu świętego i bierzmowania. Duchowość Stowarzyszenia opiera się na własnej duchowości wiernych świeckich.
Do jej istoty należą następujące elementy: Sentire cum Ecclesia – poznanie nauczania Kościoła oraz utożsamienie się z nim; Vivere cum Ecclesia – autentyczne życie chrześcijańskie w świecie oraz prawdziwa troska o Kościół lokalny i powszechny; Agere cum Ecclesia – działanie w jedności z Księdzem Proboszczem i hierarchią Kościoła Katolickiego z zachowaniem właściwie rozumianej autonomii i odpowiedzialności wiernych świeckich.
Cel pracy w Akcji Katolickiej jest tożsamy z ewangelizacyjnym programem duszpasterskiego działania całego Kościoła i opiera się na zasadzie Instaurare omnia in Christo (Wszystko odnowić w Chrystusie). Chodzi o przekształcanie wszystkich sfer życia ludzkiego zgodnie z wolą Jezusa Chrystusa. Cel ten zostanie osiągnięty na drodze wprowadzenia w życie znanej i sprawdzonej w praktyce metody: widzieć, oceniać, działać. Członkowie Akcji Katolickiej podejmują konkretne działania w różnych dziedzinach życia, czerpiąc inspirację z wiary i nauczania Kościoła Katolickiego. W praktyce realizują swoje powołanie do apostolskiej obecności ludzi wierzących we wszystkich dziedzinach życia, pamiętając, że „człowiek jest pierwszą i podstawową drogą Kościoła” (por. Jan Paweł II, Redemptor hominis, 14). Społeczne cele życia parafialnego i diecezjalnego – to drugie zadanie Akcji Katolickiej. Wspólna ocena sytuacji w świetle wskazań wiary i nauki Kościoła Katolickiego pozwoli na wypracowanie dróg wyjścia i naprawy rzeczywistości społecznej i politycznej naszych środowisk na miarę człowieka autentycznie odpowiedzialnego za ewangelizację.
KAPITUŁA ORDERU PARAFII P.W. NMP MATKI KOŚCIOŁA:
Order Parafii p.w. NMP Matki Kościoła w Warnicach, jest najwyższym wyróżnieniem, przyznawanym w Parafii, zasłużonym dla jej rozwoju duchowego i materialnego. Został ustanowiony dnia 12.03.2022 r., z okazji 45 –lecia erygowania Parafii. Decyzje o nadaniu odznaczenia, podejmuje powołana przez Proboszcza Parafii, po zasięgnięciu opinii wiernych Kapituła Orderu.
Obradom Kapituły odznaczenia, każdorazowo przewodniczy Proboszcz Parafii, który jednocześnie z urzędu, piastuje funkcję Przewodniczącego Kapituły. Kapituła liczy 14 członków. Liczbę członków Kapituły można zwiększyć bądź zmniejszyć, na wniosek Proboszcza Parafii i po uzyskaniu akceptacji Kapituły. W przypadku braku rozstrzygnięcia głosowania, głos Przewodniczącego Kapituły jest decydujący. Na każdym posiedzeniu, Kapituła ustanawia sekretarza danego posiedzenia, którego zadaniem jest sporządzenie protokołu. Kapituła podejmuje decyzje większością ponad połowy głosów przy obecności 2/3 członków. Członkowie Kapituły pełnią swoją funkcję społecznie.
MINISTRANCI I LITURGICZNA SŁUŻBA OŁTARZA:
Króluj nam Chryste! Zawsze i wszędzie!
Spotkania z Ministrantami, odbywają się w co drugą sobotę o godz. 17.00 w Warnicach.
Przyjmujemy kandydatów na ministrantów. Chłopców z klas III i młodszych. Rodziców prosimy o pisemną zgodę na włączenie syna do wspólnoty ministranckiej.
KRÓLUJ NAM CHRYSTE !
Ministranci są grupą duszpasterską występującą w każdej polskiej parafii. Są nimi chłopcy, usługujący w czasie centralnego punktu życia każdej parafii, jakim jest Święta Liturgia. Najważniejszym zadaniem Ministrantów, jest służba w czasie liturgii Mszy Świętej.
ZAPRASZAMY!
W tym miejscu zachęcamy wszystkich chłopców do zapoznania i przyjrzenia się, czym jest ministrantura. Jeśli jednak, gdzieś w naszej parafii są jacyś chłopcy, którzy już chcieliby zostać Ministrantami, to zapraszamy was – przyjdźcie do zakrystii i zapytajcie się, jak możecie nimi zostać! MINISTRANCI - MŁODZI PRZYJACIELE JEZUSA Wasza służba przy ołtarzu jest nie tylko obowiązkiem, ale i wielkim zaszczytem, prawdziwą świętą posługą. Jan Paweł II, 1.08.2001r.
Kim jest ministrant?
Ministrare (z łaciny) znaczy służyć. Służymy Bogu, kiedy przyczyniamy się do tego, aby liturgia była piękna. Ministrant jest POMOCNIKIEM przy sprawowaniu Mszy świętej i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Ministrant jest tym który NIESIE ZNAKI. Ministrant niesie pewne określone przedmioty, które dla liturgii są niezbędne. Są to przedmioty, które dla liturgii mają szczególne znaczenie. One mają ludziom wierzącym przedstawić i wskazać inną rzeczywistość. Ministrant powinien sam być ZNAKIEM. Ministrant przez służenie wskazuje, że każde nabożeństwo liturgiczne sprawowane w kościele, jest nie tylko sprawą kapłana, lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych! Ministrant przez swoje służenie pokazuje, że *uczestniczyć w liturgii* to współdziałać i współtworzyć ją, czynnie się w niej angażując!
PRZYRZECZENIE MINISTRANTA:
JA, … , SŁUŻBĘ MINISTRANCKĄ UWAŻAM ZA MOJE POWOŁANIE I ZASZCZYT.
PRZYRZEKAM WIĘC MEMU PANU I BOGU SŁUŻYĆ PRZY JEGO OŁTARZU Z WIARĄ I RADOŚCIĄ. OBOWIĄZKI MINISTRANTA, BĘDĘ WYPEŁNIAŁ SUMIENNIE. BĘDĘ SIĘ MODLIŁ ZA MOICH KSIĘŻY I OKAZYWAŁ IM SZACUNEK. BĘDĘ CZCIŁ, MIŁOWAŁ I MODLIŁ SIĘ ZA MOICH RODZICÓW, WYCHOWACÓW I NAUCZYCIELI.
BĘDĘ PILNYM UCZNIEM I DOBRYM KOLEGĄ. BĘDĘ Z INNYMI MÓWIŁ O CHRYSTUSIE, ABY WIĘCEJ MU UWIERZYLI I BARDZIEJ GO POKOCHALI. WYRZEKAM SIĘ DO 18 –EGO ROKU ŻYCIA WSZELKICH SUBSTANCJI ODURZAJĄCYCH.
BĘDĘ MIŁOWAŁ MOJĄ OJCZYZNĘ I WSZYSTKO CO JĄ STANOWI. NA ŚWIADKÓW TEGO PRZYRZECZENIA BIORĘ MOICH KAPŁANÓW, RODZICÓW, KOLEGÓW I WSZYSTKICH TU OBECNYCH.
TAK MI DOPOMÓŻ BÓG!
GRUPY MODLITEWNE:
ŻYWY RÓŻANIEC:
„Żywy Różaniec" jest zorganizowaną wspólnotą osób, które modlą się codziennie na różańcu. Organizacja ta odpowiada kształtowi samej modlitwy różańcowej, która polega na rozważaniu 20 tajemnic z życia Jezusa i Maryi przy jednoczesnym odmawianiu przy każdej tajemnicy jednego "Ojcze nasz" 10 "Zdrowaś Maryjo" i jednego "Chwała Ojcu".
Każda "Żywa Róża" składa się z 20 osób, a każda z nich odmawia codziennie przynajmniej jedną tajemnicę różańca. Koniecznie jednak tę, która zostaje powierzona do rozważania i odmawiania raz w miesiącu, przy "zmianie tajemnic". Przy tej zmianie, co miesiąc, wszystkim członkom przydziela się nowe tajemnice do odmawiania, w taki jednak sposób, aby w jednej "Żywej Róży" były każdego dnia odmówione wszystkie tajemnice w sumie dwadzieścia. Tak więc, nawet, gdy poszczególni członkowie "Żywej Róży" odmawiają dziennie tylko jedną tajemnicę, to w całej Róży rozważany jest cały różaniec, czyli wszystkie części i tajemnice.
Bardzo istotne jest również to, że wszyscy członkowie Róży modlą się w tej samej intencji, która jest również zmieniana co miesiąc. Członkowie Żywego Różańca mogą dostąpić odpustu zupełnego, pod zwykłymi warunkami, osiem razy w roku, mianowicie:
- w dniu przyjęcia do Żywego Różańca, - Narodzenia Pana Jezusa (25 XII), - Ofiarowania Pańskiego (2 II), - Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie (25 III),- Zmartwychwstania Pańskiego (zgodnie z kalendarzem liturgicznym),- Wniebowzięcia Matki Bożej (15 VIII),- w święto Królowej Różańca świętego 7 października.- oraz Niepokalanego Poczęcia Maryi (8 XII).
DOMOWY KOŚCIÓŁ:
Domowy Kościół, zwraca szczególną uwagę na duchowość małżeńską , czyli dążenie do świętości w jedności ze współmałżonkiem. Chce pomóc małżonkom trwającym w związku sakramentalnym w budowaniu między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która jednocześnie stwarza najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim. Domowy Kościół dąży do odnowy małżeństwa i rodziny poprzez wdrażanie do:
- życia słowem Bożym, aby stawało się ono słowem życia,
- życia modlitwą, jako osobistego spotkania z Chrystusem, swoim Zbawicielem,
- życia sakramentalnego, zwłaszcza eucharystycznego,
- dawania świadectwa o swoim spotkaniu z Chrystusem w małżeństwie, rodzinie i wobec innych ludzi,
- postawy służby we wspólnocie Kościoła według otrzymanych darów.
Budowaniu jedności w małżeństwie i rodzinie służą następujące elementy formacyjne - zobowiązania:
- codzienna modlitwa osobista,
- regularne spotkanie ze słowem Bożym,
- codzienna modlitwa małżeńska,
- codzienna modlitwa rodzinna,
- comiesięczny dialog małżeński,
- reguła życia (systematyczna praca nad sobą, swoim małżeństwem i rodziną),
- uczestnictwo, przynajmniej raz w roku, w rekolekcjach formacyjnych.
Dzięki wprowadzaniu w życie tych elementów następuje indywidualne zbliżenie się małżonków do Boga i wzrastanie na drodze duchowości małżeńskiej.
KRĄG BIBLIJNY:
Jako chrześcijanie staramy się nieustannie podtrzymywać relację z Bogiem. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy: „Wiara jest osobowym przylgnięciem całego człowieka do Boga, który się objawia. Obejmuje ona przylgnięcie rozumu i woli do tego, co Bóg objawił o sobie przez swoje czyny i słowa” .Święty Hieronim, który niemalże całe swoje życie poświęcił na zgłębianiu Bożej mądrości zawartej w Słowie Bożym i przetłumaczył Biblię na język łaciński, aby ludzie narodów europejskich mogli poznawać Słowo Najwyższego, mawiał że: „Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa” .
Jest to bardzo słuszna uwaga, gdyż nie można mieć relacji z kimś, kogo się po prostu nie zna. Zatem mamy poznać naszego Boga, Jemu zaufać i z Nim żyć. Święty Ambroży z kolei tłumacząc relację człowieka z Bogiem zwraca uwagę na to, że dialog między Bogiem a człowiekiem polega na tym, iż mówimy do Niego, kiedy się modlimy, a słuchamy Go, gdy czytamy Pismo Święte!
Krąg Biblijny, to grupa ludzi, która spotyka się na wspólnej modlitwie, czytaniu Słowa Bożego i rozważaniu Bożego przesłania.
DUCHOWA ADOPCJA DZIECKA POCZĘTEGO:
Duchowa adopcja jest modlitwą w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki. Trwa 9 miesięcy i polega na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańcowej: radosnej, bolesnej lub chwalebnej oraz specjalnej modlitwy w intencji dziecka i jego rodziców. Osoba decydująca się na adopcję duchową nie wie, jakiej narodowości jest dziecko. Jego imię zna tylko Bóg. Do modlitwy za poczęte dziecko można dołączyć dowolnie wybrane dodatkowe postanowienia.
Dodatkowymi postanowieniami mogą być np.: częsta spowiedź i Komunia św., adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Biblii, post o chlebie i wodzie, walka z własnymi nałogami, pomoc osobom potrzebującym lub inne dodatkowe modlitwy (litanie, nowenny, koronki...). Należy jednak podejmować postanowienia realne, mając na uwadze indywidualne możliwości ich wypełniania. Niektórzy zadają sobie pytanie: czy można podejmować duchową adopcję bez dodatkowych postanowień? Odpowiedź brzmi: tak. Dodatkowe postanowienia nie są obowiązkowe, zależą od dobrej woli i zapału adoptującego.